w rzemiośle

См. также в других словарях:

• gotyk — m III, D. u, N. gotykkiem 1. blm «styl w architekturze, sztukach plastycznych, rzemiośle artystycznym panujący w Europie w okresie dojrzałego i późnego średniowiecza, charakteryzujący się stosowaniem sklepienia krzyżowo żebrowego oraz systemu… …   Słownik języka polskiego

• grosz — 1. Być, pozostać itp. bez grosza; nie mieć (ani) grosza, centa, książk. szeląga (przy duszy, w kieszeni); nie mieć złamanego grosza, centa, książk. szeląga «nie mieć żadnych pieniędzy, być bez środków do życia»: (...) zaangażowałem partyjnych… …   Słownik frazeologiczny

• cekinowy — przym. od cekin (zwykle w zn. 1) ∆ szt. Ornament cekinowy «motyw dekoracyjny w postaci rzędu płaskich krążków zachodzących na siebie, często jakby nawleczonych na sznur; stosowany powszechnie w okresie renesansu i baroku w płaskorzeźbie,… …   Słownik języka polskiego

• cęgowy — przym. od cęgi ∆ szt. Ornament cęgowy «barokowy ornament w kształcie wstęg tworzących motywy podobne do rozwartych cęgów; stosowany w dekoracji architektonicznej i w rzemiośle artystycznym» …   Słownik języka polskiego

• empire — [wym. ãpir] m ndm a. m IV, D. empireru, Ms. empireirze 1. blm «odmiana klasycyzmu w sztuce rozwinięta głównie we Francji za Napoleona I w architekturze i rzemiośle artystycznym; styl cesarstwa» Pałacyk w stylu empire. Epoka empiru. 2. lm M.… …   Słownik języka polskiego

• fach — m III, D. u; lm M. y «zawód, specjalność (zwykle w zakresie rzemiosła)» Fach wyuczony. Dobry, popłatny fach. Pracować w swoim fachu. ∆ Kolega po fachu «ktoś mający taki sam fach jak druga osoba, pracujący w tym samym zawodzie» ◊ Mieć fach w ręku… …   Słownik języka polskiego

• majster — m IV, DB. majstertra, Ms. majstertrze; lm M. majstertrowie (majstertrzy), DB. majstertrów 1. «rzemieślnik samodzielnie prowadzący warsztat, szkolący uczniów w swoim rzemiośle» 2. «w zakładzie produkcyjnym, w przedsiębiorstwie budowlanym itp.:… …   Słownik języka polskiego

• maszkaron — m IV, D. a, Ms. maszkaronnie; lm M. y archit. «motyw dekoracyjny w postaci stylizowanej głowy ludzkiej lub zwierzęcej, o zdeformowanych groteskowo rysach i zwykle fantastycznej fryzurze; stosowany w rzeźbie architektonicznej i w rzemiośle… …   Słownik języka polskiego

• medalion — m IV, D. u, Ms. medalionnie; lm M. y 1. «ozdoba, często z drogiego kruszcu, w kształcie płaskiego, owalnego lub okrągłego pudełeczka, wewnątrz którego umieszcza się miniaturę, fotografię lub inną pamiątkę» Złoty medalion na łańcuszku. Medalion z… …   Słownik języka polskiego

• mistrzostwo — n III, Ms. mistrzostwowie 1. blm «najwyższy stopień biegłości w wykonywaniu czegoś; doskonałość, artyzm, kunszt» Dochodzić w czymś do prawdziwego mistrzostwa. Osiągnąć w czymś wielkie mistrzostwo. Ktoś coś robi z właściwym sobie mistrzostwem. 2.… …   Słownik języka polskiego

• ornament — m IV, D. u, Ms. ornamentncie; lm M. y 1. «element zdobniczy albo zespół tych elementów, stosowany w architekturze, sztukach plastycznych, rzemiośle artystycznym itp.» Ornament geometryczny, figuralny, roślinny, zwierzęcy. Ornament ludowy.… …   Słownik języka polskiego